Τρεις ημέρες στη Λίμνη Κερκίνη

Η σύντομη αυτή απόδραση προέκυψε για εμένα τελείως ξαφνικά. Φτάνοντας στο τέλος του καλοκαιριού αποφάσισα να εκμεταλλευτώ τις τελευταίες αυτές ημέρες του Αυγούστου και να επισκεφτώ ένα όμορφο, ήρεμο μέρος κοντά στη βάση μου, τη Θεσσαλονίκη. Πάμε να δούμε, λοιπόν, τι έκανα…

Η διαμονή

Τα χωριά γύρω από τη λίμνη είναι παραδοσιακά, όμορφα και οι άνθρωποι ιδιαίτερα φιλόξενοι. Για τη διαμονή μας επιλέξαμε ένα πέτρινο ξενώνα στο χωριό Κερκίνη. Το μέρος που μείναμε ήταν αυτό ακριβώς που ψάχναμε: ήρεμο, γραφικό και φιλικό! Το δωμάτιό μας ήταν πλήρως εξοπλισμένο με όλα τα απαραίτητα και μάλιστα είχε και τζάκι, αν και προφανώς δεν το ανάψαμε λόγω της εποχής, αλλά εύχομαι να καταφέρω να επισκεφτώ ξανά το μέρος αυτό και κατά τη διάρκεια της χειμερινής περιόδου. Οι άνθρωποι που εργάζονταν στο ξενοδοχείο ήταν ιδιαίτερα εξυπηρετικοί και μάλιστα φρόντισαν να δημιουργήσουν ένα βίγκαν μενού για τις ημέρες που διέμεινα στον χώρο τους.

Οι δραστηριότητες

Όσον αφορά τις δραστηριότητες που μπορεί να κάνει κανείς εκεί, αυτές είναι πολλές και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες, ξεκινώντας από πεζοπορία μέχρι και βαρκάδα στη λίμνη. Εγώ επέλεξα τη δεύτερη επιλογή και μπορώ να πω πως αυτή ήταν και η δική μου αγαπημένη στιγμή των ημερών. Η βαρκάδα γίνεται είτε ατομικά είτε σε μικρές ομάδες. Η διάρκεια αυτής είναι περίπου 1 ώρα και μέσα στον χρόνο αυτό ο ξεναγός και οδηγός της βάρκας μας μίλησε για την ιστορία της λίμνης, την ονομασία των βουνών και τον διαχωρισμό των συνόρων με τις γείτονες χώρες. Ταυτόχρονα, θέλοντας να μας δείξει τα φλαμίνγκο και τα διάφορα ακόμα είδη πουλιών, τα οποία βρίσκονταν εκεί για να γεννήσουν και να τραφούν, σταμάτησε τη βάρκα μας σ’ ένα συγκεκριμένο σημείο αρκετά μακριά από τα πουλιά, ώστε να μην τρομάξουν ή ταραχτούν και μας εφοδίασε με κιάλια. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα αυτά τα είδη και τέτοια ομορφιά δεν μπορούσα να την φανταστώ!

Την επόμενη ημέρα επισκεφτήκαμε τα Άνω Πορόια, τον λόγο δηλαδή για τον οποία θέλησα τόσο πολύ να επιστρέψω στο μέρος αυτό, μιας και το είχα επισκεφτεί και στο παρελθόν και είχα ενθουσιαστεί. Η αλήθεια είναι πως είχα μεγάλο άγχος σκεπτόμενη αν οι άνθρωποι είχαν επέμβει στο καταπράσινο αυτό τοπίο κι αν είχε αλλάξει κάτι σε όσα θυμόμουν. Όταν έφτασα, συνειδητοποίησα πως ευτυχώς τίποτα δεν είχε αλλάξει! Καταπράσινα βουνά, κρυστάλλινα ρυάκια και μία απέραντη δροσιά από τα πλατάνια, τα οποία ολοκλήρωναν το τοπίο. Περάσαμε την ημέρα μας περπατώντας μέσα στο δάσος και ανακαλύπτοντας νέα χρώματα και εικόνες. Στη συνέχεια, απολαύσαμε μία δροσερή σπιτική λεμονάδα σε ένα καφέ, το οποίο βρισκόταν “χαμένο” ανάμεσα στα δέντρα.

Βίγκαν Φαγητό

Τα παραδοσιακά φαγητά δεν έλειψαν ούτε σε αυτό το μέρος. Όσπρια και λαχανικά ήταν αυτά που μπορεί κανείς να βρει και να απολαύσει στα χωριά γύρω από τη λίμνη. Ταυτόχρονα, ο ξενώνας στον οποίο μείναμε, φρόντισε να μας ετοιμάσεις πλούσια και νόστιμα βίγκαν γεύματα, όπως φασόλια, σαρμαδάκια και παραδοσιακές πίτες. Συγκεκριμένα, τόσο η χορτόπιτα όσο και η πατατόπιτα που δοκίμασα ήταν εξαιρετικές. Τα παραδοσιακά ταβερνάκια μας προσέφεραν κόκκινες πιπεριές, σαλάτες, κολοκυθάκια και πολλά ακόμα βίγκαν εδέσματα. Ήταν όλα πολύ νόστιμα!